دهکده...

سلام نه برای این که آغاز کلام هست برا این که سلامتی بیاره.تبریک که بالاخره این صفحه ی کوچیک برای تداوم دوستی های بزرگ ما راه افتاد این بچه ها رو دوست دارم و داخل این وبلاگ درد دلام رو می نویسم و درد دلاشون رو می خونم تا بلکه بتونم کمکی کرده باشم برای حفظ فضای صمیمی و متعادلی که به وجود آوردیم.داخل دفتر یکی از دوستای گلم جمله ی قشنگی رو دیدم که حیفم می یاد چشمای شما نبینتش.هر کس چیزایی رو که شما می گید می شنوه ولی دوستان به حرفای شما گوش میدن اما بهترین دوستان کسانی هستن که حرفایی رو که شما هرگز  نمی گید می شنوه.امیدوارم همیشه لیاقت شنیدن نگفته ها رو داشته باشیم.فعلا خداحافظ و به امید دیدار